Σέ πολλά βυζαντινά χειρόγραφα, τό κείμενο τοῦ Εὐαγγελίου συνοδεύεται ἀπό ἔμμετρα ἐπιγράμματα, συντεθειμένα πρός τιμήν τῶν ἁγίων Εὐαγγελιστῶν. Τά ὀλιγόστιχα αὐτά ποιήματα χαρακτηρίζονται ἀπό ἰδιαίτερη τέχνη, περιεκτικότητα καί μεστότητα στοχασμοῦ. Ἐξαίρουν τό πρόσωπο τοῦ Εὐαγγελιστοῦ, ἀναφέρονται σέ χαρακτηριστικά σημεῖα τοῦ ἱεροῦ κειμένου του καί ἀναλύουν τήν σημασία του γιά τήν Ἐκκλησία. Ἄλλα ἐξ αὐτῶν ἐπικεντρώνονται σέ ἰδιαίτερα σημεῖα τοῦ βίου του καί τοῦ μαρτυρίου του. Ἐμφανίζονται κυρίως στήν ἀρχή τοῦ βιβλίου, στό τέλος, ἤ σέ ἄλλα σημαντικά σημεῖα του. Κατά κανόνα προετάσσοντο τοῦ οἰκείου Εὐαγγελίου, καί ἐτίθεντο κάτωθεν τῶν κανόνων τοῦ Εὐσεβίου, τῶν ὑποθέσεων τοῦ Εὐαγγελίου ἤ τῶν κεφαλαίων του καί ἄλλων βιογραφικῶν σημειωμάτων τοῦ Εὐαγγελιστοῦ.
Σέ ἀρκετές περιπτώσεις, τά ἐπιγράμματα αὐτά ἀντεγράφοντο ἤ ἐτροποποιοῦντο, καί κάποια ἀπό αὐτά ἔφθασαν στό σημεῖο νά γνωρίσουν ἐξαιρετική διάδοση. Ὡστόσο, ἐξ αἰτίας τῆς συντομίας τους, τῆς διάσπαρτης παραδόσεώς τους, καθώς καί τοῦ γεγονότος ὅτι συχνῶς παραλείπονται στούς περιγραφικούς καταλόγους τῶν χειρογράφων, ἡ μελέτη τους καθίσταται δυσχερές πεδίο γιά τήν φιλολογική ἔρευνα. Σέ πολλούς καταλόγους κωδίκων, εἴτε γίνεται ἁπλή μνεία τῶν ἐπιγραμμάτων, εἴτε αὐτά παρασιωπῶνται, εἴτε παρατίθεται ἡ ἀρχή καί τό τέλος τους. Λόγου χάριν, ὁ Βρετανός παλαιογράφος Henry Octavius Coxe, σέ ἀντίστοιχο κατάλογο τοῦ 19ου αἰῶνος, μᾶς πληροφορεῖ περί τῆς ὑπάρξεως ἐπιγράμματος «εἰς Μᾶρκον», τοῦ ὁποίου ἡ ἀρχή: «ἄρδευε Μάρκε ψυχοφαῶς τήν κτίσιν / λόγον ὁ Μάρκος τήν ἀείρρυτον χάριν» (sic), χωρίς περαιτέρω λεπτομέρειες[1].
